U bent nog een mesje/tangetje nodig.
Zeevarende ontdekkingsreiziger geboren in Genua (1451-1506). In de leer bij zijn vader raakte de jonge Columbus al snel gefascineerd door cartografie. Hij ging naar Lissabon, waar zijn werkgevers een handelspost hadden, en nam vervolgens twee Genuese schepen mee naar Ierland en misschien zelfs naar IJsland. Zo bevond hij zich aan de grenzen van de bekende wereld. Toen hij terugkwam van zijn reis, begon hij al met het plannen van zijn geweldige project. Hij trouwde in 1479. Op Porto Santo, een eiland in de buurt van Madeira, vond hij aanwijzingen voor het bestaan van land in het westen, zoals stammen van bomen van onbekende variëteiten in Europa, meegevoerd door de stroming. Zijn pogingen om de Portugese vorst Joâo II te overtuigen, liepen op niets uit. In 1486 deed Columbus opnieuw een beroep op de koning van Portugal, en vervolgens op Karel VIII, koning van Frankrijk, en Hendrik VII, koning van Engeland. Na de val van Grenada werd hij benoemd tot ‘admiraal van de Oceane Zee’ en onderkoning van alle landen die hij voor de koningen zou kunnen ontdekken. Hij werd ook beloofd een tiende van al het goud, edelstenen en specerijen ontdekt. De expeditie was gepland met de Santa Clara (die de Niña werd), de Pinta en een derde, groter schip uitgerust door Columbus zelf, de Santa Maria, en een langzame en zware «nao». De schepen werden bemand door Andalusische zeelieden. De vloot vertrok voor zonsopgang op 3 augustus 1492, na bekentenis door iedereen. Om te profiteren van de passaatwinden zeilde Columbus naar de evenaar en deed hij de Canarische Eilanden aan. De reis verliep voorspoedig, maar om de ongeduldig groeiende bemanning gerust te stellen, minimaliseerde hij begin oktober zijn schattingen van de afstand die elke dag werd afgelegd. De historische landing vond plaats op 12 oktober 1492 op de Lucaye-eilanden in de Bahama’s, die Columbus San Salvador noemde. De inboorlingen die hem kwamen ontmoeten waren naakt en ongewapend. Columbus was onmiddellijk van plan hen te bekeren – en ook tot slaaf te maken. Hij vertrok op 16 januari naar Europa met de Niña en de Pinta, waarbij de Santa Maria aan de grond was gelopen en bij Haïti was afgebroken. Hij trok naar het noordoosten om de overheersende westenwinden te vangen, maar kreeg daarbij te maken met stormen. Na verschillende avonturen bereikte hij de monding van de Taag en werd ontvangen door Joao II. Het was in Sevilla, waar hij tijdens de heilige week aankwam, dat Columbus een beroemdheid werd. Hij werd door de Spaanse vorsten met veel praal ontvangen en werd in de adelstand verheven. Hij maakte een tweede, derde en zelfs vierde reis. Volgens Lalnartine stierf Columbus « oud, verlaten door de wereld en liggend op het bed van een arme man in een geleend huis in Sevilla ». In feite stierf hij echter in een statige woning omringd door bedienden. Zijn zoon Diego werd gouverneur van Haïti. Hij realiseerde zich nooit dat hij de deur naar een nieuw continent had geopend, want hij was ervan overtuigd dat de “nieuwe wereld” echt deel uitmaakt van Azië. Hij had dus altijd een gevoel van mislukking, want hij had de weg naar India niet gevonden, en evenmin had hij meer succes in het vinden van goud dat, voor deze man voortdurend geleid door het verlangen om het koninkrijk van God uit te breiden (wat met name vereiste de bevrijding van Jeruzalem) werd verondersteld de christelijke vorsten te voorzien van de rijkdom die nodig was om het Heilige Land te heroveren.
